Με την πάροδο του χρόνου και την έκθεσή τους στις συνθήκες του περιβάλλοντος (γήρανση του υλικού, απόθεση σκόνης και ρύπων κλπ.), οι ψυχρές στέγες ενδέχεται να υποστούν μείωση της ανακλαστικότητας τους.
Σε γενικές γραμμές, μια ταράτσα με επικάλυψη λευκού ελαστομερούς χρώματος, μετά από 3ετή έκθεσή της στις συνθήκες του περιβάλλοντος ενδέχεται να υποστεί μείωση της ανακλαστικότητάς της από 85% που ήταν αρχικά, σε 65%. Η επίδραση στο συντελεστή εκπομπής είναι συνήθως ασήμαντη. Μια τέτοια μεταβολή θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της θερμοκρασίας της στέγης κάτω από τον ήλιο κατά 9°C.

 

 

Εικ.7 Μεταβολή των οπτικών χαρακτηριστικών δύο ψυχρών επιφάνειών μετά την έκθεσή της στις συνθήκες του εξωτερικού περιβάλλοντος.Η επιφάνεια Α έχει υποστεί σημαντική μεταβολή των οπτικών χαρακτηριστικών της ενώ η επιφάνεια Β έχει διατηρήσει τις αρχικές της ιδιότητες σε μεγαλύτερο βαθμό

Πηγή: Α. Synnefa, Μ. Santamouris, Ι. Livada. “A study of the thermal performance of reflective coatings for the urban environment”. Solar Energy Journal 2006 vol. 80, pp.968-981

 

Τακτική συντήρηση και επιμελής καθαρισμός μιας τέτοιας επιφάνειας αυξάνει σημαντικά την αποδοτικότητά της σε βάθος χρόνου.

Η αναφορά στις ιδιότητες των ψυχρών υλικών είναι καινούργια για την ελληνική αγορά, ως εκ τούτου τα διαθέσιμα στοιχεία για την επίδραση στην ανακλαστικότητα και τον συντελεστή εκπομπής από την έκθεση των υλικών στις συνθήκες του περιβάλλοντος για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι περιορισμένα.

 

Παρακάτω ακολουθεί πίνακας συνήθων επιστρώσεων, στον οποίον φαίνεται η μείωση της ανακλαστικότητας κατόπιν έκθεσης της επιφάνειας στις εξωτερικές συνθήκες.

(αναφορά: Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 20701-1/2010)