Οι περισσότερες από τις εγκαταστάσεις κλιματισμού σε κτήρια έχουν σχεδιαστεί και λειτουργούν ενιαία. Το κάθε κτήριο όμως, στην πραγματικότητα, παρουσιάζει διαφορετικά χρονικά προγράμματα αναγκών στους χώρους του, που οφείλονται είτε στον προσανατολισμό, είτε πολλές φορές στη διαφορετική χρήση των χώρων.

 

Αν μελετηθεί σωστά η ανάγκη του κτηρίου και των χώρων του, παρουσιάζεται εμφανής αυτή η χρονική συμπεριφορά των αναγκών του. Κρίνεται σκόπιμο σε όλες τις περιπτώσεις, πλην ελαχίστων, ο σχεδιασμός των εγκαταστάσεων κλιματισμού και θέρμανσης, να γίνεται έτσι ώστε οι κλάδοι κάλυψης των αναγκών να είναι ανάλογοι των χρονικών προγραμμάτων των φορτίων. Με τον τρόπο αυτό μπορεί εύκολα να μεταβάλλεται η παρεχόμενη ενέργεια, θερμική ή ψυκτική, σε κάθε ανεξάρτητο κλάδο με αποκλειστικό γνώμονα την κάλυψη των αναγκών του. Αυτός ο τρόπος σχεδιασμού επιφέρει μείωση της εγκατεστημένης ισχύος και μείωση, της χωρίς λόγο καταναλισκόμενης ενέργειας.

Είναι λοιπόν ωφέλιμο, κατά τον σχεδιασμό νέων εγκαταστάσεων, αλλά και κατά την ανακαίνιση υφιστάμενων, να λαμβάνεται υπόψη το χρονικό πρόγραμμα των φορτίων και να κατασκευάζονται οι εσωτερικές εγκαταστάσεις με τρόπο που να καλύπτουν αυτή την ανάγκη. Πολλές φορές, με απλές μετατροπές, μπορούμε να επιτύχουμε σε μεγάλο βαθμό ακόμη και σε υφιστάμενες εγκαταστάσεις την κάλυψη των αναγκών με κοινά δίκτυα σε χώρους με όμοιο χρονικό πρόγραμμα.

 

Αυτό επιφέρει σημαντική εξοικονόμηση ενέργειας αλλά και σημαντική μείωση των εγκατεστημένων μηχανημάτων. Η εξοικονόμηση μπορεί να φτάσει το 25~30%.