Οι περισσότερες εγκαταστάσεις κλιματισμού κτηρίων, ενώ καλύπτουν το σύνολο των αναγκών θέρμανσης – ψύξης, δεν παρουσιάζουν ικανοποιητικούς βαθμούς απόδοσης και είναι γενικά ενεργοβόρες.

Το κύριο πρόβλημα οφείλεται σε υπερδιαστασιολόγηση των εγκαταστάσεων και στην καταστροφή ή ελλιπή παρουσία μονώσεων. Παράλληλα, σε ελάχιστες εξ αυτών, έχουν χρησιμοποιηθεί συστήματα κατανομής των δικτύων αναλόγως των χρονικών προγραμμάτων λειτουργίας και δεν έχουν εγκατεστημένες συσκευές ανάκτησης της απορριπτόμενης θερμότητας.

Βασικό επίσης πρόβλημα στις εγκαταστάσεις αυτές είναι η έλλειψη συστημάτων αυτοματισμού αλλά και η μεθοδολογία διαστασιολόγησης και κατασκευής των δικτύων μεταφοράς.