Κάθε δομικό στοιχείο αποτελείται από στρώσεις υλικών. Τα θερμομονωτικά υλικά εμποδίζουν την αγωγή θερμότητας από το κτήριο προς το εξωτερικό περιβάλλον (αντίστροφα το καλοκαίρι). Η μονωτική τους ιδιότητα, οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στην ύπαρξη σε αυτά μεγάλου αριθμού πολύ μικρών ποσοτήτων παγιδευμένου, και κατά συνέπεια ακίνητου, αέρα , είτε στις κυψελίδες που περιέχουν είτε ανάμεσα στις ίνες που περιέχουν. Ο ακίνητος αέρας παρουσιάζει πολύ μικρή τιμή θερμικής αγωγιμότητας (λ=0,025 W / mK ).

 

Πηγή:"Οδηγός Εξοικονόμησης Ενέργειας Μέσω Θερμομόνωσης" ΚΑΠΕ, 1999, εγχειρίδιο στα πλαίσια του Προγράμματος "Ε.Π.Ε 3.4.6"

 

H παρουσία μεγάλου τελικά όγκου αέρα, εγκλωβισμένου στο εσωτερικό ενός υλικού έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση μικρής πυκνότητας, που είναι ένα δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό των θερμομονωτικών υλικών.

 

Η θερμομονωτική ικανότητα κάθε δομικού υλικού αναφέρεται ως θερμική αντίσταση ( R ), και εξαρτάται από

• τη θερμική αγωγιμότητα του υλικού (λ)

• την περιεκτικότητά του σε υγρασία και

• το πάχος του

Όσο αυξάνεται το πάχος, αυξάνεται και η θερμική αντίσταση του υλικού.