Σε πιο εκτεταμένες ανακαινίσεις κτηρίων, μπορούν να εφαρμοσθούν εγκαταστάσεις χαμηλών θερμοκρασιών (πολύ χαμηλών) με παράλληλη αύξηση της επιφάνειας διάθεσης θερμότητας. Τέτοιες εγκαταστάσεις είναι οι εγκαταστάσεις εντός των τοίχων συστημάτων, συνηθέστερα συστημάτων εντός του δαπέδου ή επί της οροφής. Κάθε μια από αυτές τις εγκαταστάσεις επιφέρει σημαντική εξοικονόμηση ενέργειας, λόγω της πολύ μεγάλης επιφάνειας εκπομπής θερμότητας. Η εκπομπή θερμότητας αξιοποιεί την ακτινοβολία, την συναγωγή και την θερμοχωρητικότητα των δομικών στοιχείων, με αποτέλεσμα οι εγκαταστάσεις αυτές να μπορούν να καλύψουν θερμικές ανάγκες με θερμοκρασίες νερού πολύ χαμηλές, ακόμη και με νερό θερμοκρασίας μικρότερης των 30^oC.

Σε τόσο εκτεταμένες ανακαινίσεις, οι εγκαταστάσεις παραγωγής θερμότητας μετατρέπονται σε εγκαταστάσεις χαμηλών θερμοκρασιών και σε αυτές είναι χρησιμότερες οι εγκαταστάσεις αντλιών θερμότητας οι οποίες σε τόσο χαμηλές θερμοκρασίες επιφέρουν σημαντικά χαμηλές καταναλώσεις, δίδοντας την δυνατότητα της χρήσης τους και για την κάλυψη αναγκών θερινού δροσισμού (προσοχή όχι πλήρους κλιματισμού, εκτός αν συνεργάζονται και με εγκαταστάσεις κλιματισμού, δίκτυο αεραγωγών ή τοπικές μονάδες FC). Στην περίπτωση αυτή αποδοτικότερες είναι οι εγκαταστάσεις εντός του τοίχου, σε αντίθεση με τις εντός του δαπέδου που έχουν βελτίωση της απόδοσης κατά το χειμώνα και τις επί της οροφής που αποδίδουν κατά το θέρος.

Το κόστος αυτής της μετατροπής αυξάνει σε σχέση με τις προηγούμενες παρεμβάσεις. Η εξοικονόμηση ενέργειας βέβαια είναι σημαντικότατη διότι απορροφά όλα τα οφέλη από την μεταβολή των εγκαταστάσεων σε εγκαταστάσεις χαμηλών θερμοκρασιών και επί πλέον μπορεί να αντικαταστήσει πλήρως τα τοπικά συστήματα θερινού κλιματισμού.