Η τρίτη θέση που καταλαμβάνει η Ελλάδα μεταξύ των χωρών της Ευρώπης, οφείλεται μάλλον στο μεγάλο αριθμό εγκαταστάσεων κατά το παρελθόν. Παρόλα αυτά, λιγότερο από το 25% των ελληνικών κατοικιών διαθέτει σήμερα ηλιακό σύστημα, ενώ οι εγχώριες πωλήσεις του τομέα δεν ακολουθούν την ανοδική πορεία των αρχικών ετών όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα

 

Εικόνα 4. Πωλήσεις ηλιακών θερμικών (1980 – 2002).

Ο βασικός λόγος που στην Ελλάδα η ανάπτυξη της αγοράς θερμικών ηλιακών συστημάτων γνώρισε πολλά σκαμπανεβάσματα την τελευταία τριακονταετία, είναι το καθεστώς ενίσχυσης που ίσχυε (ή καταργούνταν) κάθε περίοδο, ενδεικτικά για την περίοδο 1980 - 2002. Η αρχική σταθερή αύξηση οφείλεται στις φοροαπαλλαγές και τα χαμηλότοκα δάνεια για αγορά ηλιακού θερμοσίφωνα καθώς και στον Αναπτυξιακό νόμος για επιχειρήσεις, τα οποία στη συνέχεια καταργήθηκαν. Η εν συνεχεία άρση των φοροαπαλλαγών για εγκατάσταση ηλιακών συστημάτων σε κατοικίες, αποτέλεσε σημαντικό πλήγμα για την εξέλιξη της ελληνικής αγοράς των θερμικών ηλιακών κατά την εικοσαετία (1990 – 2010). Σε συνδυασμό με αυτό, η προώθηση και επιδότηση εγκατάστασης φυσικού αερίου και ο μειωμένος ΦΠΑ για την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας και αερίου, μείωσαν την ανταγωνιστικότητα των ηλιακών συστημάτων.

Η πρόσφατη ανακοίνωση της πολιτείας για την υποχρεωτική ένταξη των θερμικών ηλιακών συστημάτων για την κάλυψη του 60% του ζεστού νερού χρήσης στα πλαίσια κρατικών προγραμμάτων, που αφορούν την ενεργειακή αναβάθμιση κτηρίων κατοικίας, έρχεται να καλύψει το νομοθετικό κενό που υπήρχε και να προσδώσει νέα ώθηση στην αγορά των ηλιακών θερμικών συστημάτων.

Η ευρεία εφαρμογή των θερμικών ηλιακών συστημάτων στην Ελλάδα μέχρι σήμερα αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός, όπως άλλωστε αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η βιομηχανία των ηλιακών συλλεκτών είναι η ισχυρότερη ελληνική βιομηχανία στον τομέα των ΑΠΕ.
Παρόλα αυτά η τεχνολογία είναι διαδεδομένη κυρίως σε εφαρμογές μικρής κλίμακας, δηλαδή στις εγκαταστάσεις ηλιακών συλλεκτών για την παραγωγή ΖΝΧ σε μεμονωμένες ιδιοκτησίες και σπανίως σε κεντρικές εγκαταστάσεις παραγωγής ΖΝΧ ή ακόμα λιγότερο σε υποβοήθηση κεντρικών συστημάτων θέρμανσης κτηρίων.

Εκτός όμως της δεδομένης ώριμης τεχνολογίας των θερμικών ηλιακών συστημάτων και των υπαρχόντων εφαρμογών, η περαιτέρω αξιοποίησή τους, θα επιτευχθεί λόγω της υποχρέωσης της Ελλάδας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας για τη μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης των κτηρίων (Ν.3661/2008), όπως και στην Επιτάχυνση της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής (Ν.3851/2010). Συγκεκριμένα στο Ν.3851/2010, Αρθρο 10, παρ. 3 αναφέρεται ότι από 1.1.2011 είναι υποχρεωτική η κάλυψη μέρους των αναγκών σε ζεστό νερό χρήσης από ηλιοθερμικά συστήματα και το ελάχιστο ποσοστό του ηλιακού μεριδίου σε ετήσια βάση καθορίζεται σε 60%, με εξαίρεση την περίπτωση παραγωγής ζεστού νερού χρήσης από άλλες ΑΠΕ. Στο πλαίσιο αυτής της υποχρέωσης και δεδομένης της υφιστάμενης διαδεδομένης χρήσης των ΘΗΣ, υπάρχει σοβαρή προοπτική για εξάπλωση των ΘΗΣ σε κεντρικά συστήματα παραγωγής Ζεστού Νερού Χρήσης (ΖΝΧ) και κεντρικής θέρμανσης.